W grudniu ubiegłego roku maleńki Okruszek został porzucony pod domem jednego z naszych zaprzyjaźnionych weterynarzy. Pod bramą stał niewielki karton, a w nim wyziębiony, wychudzony, z malutkim noskiem i dwiema czarnymi jak węgielki oczami Okruszek. Wtedy nie miał nic, prócz skrawka brudnej szmatki, pod którą próbował się zakryć i mokrego kartonu. To wyprawka, jaką dał mu człowiek na sam koniec. Być może był on nietrafionym prezentem, miał pecha...być może znudził się już dziecku... Być może...