Data dodania: 08.08.2017 r.

luty 2020

"U Niki wszystko dobrze, jest zdrowa, ale jeszcze są momenty, kiedy się boi, ale jest już bardziej odważna do ludzi i otoczenia."

15.09.2017

Nika znalazła wspaniały i doświadczony dom adopcyjny. Dziękujemy w jej imieniu za ogromne zaangażowanie i pomoc w leczeniu.

08.08.2017

Nika urodziła się w pseudohodowli. W takiej, gdzie rodowód drukuje się na lichej drukarce, a książeczka ze szczepieniami to tylko atrapa, bo lekarza pies nigdy nie widział. Nika nie widziała też dobrych ludzi, więc boi się każdego człowieka. Przed każdym ucieka.
 

Któregoś dnia, gdy przestała być już potrzebna, jej zdjęcie znalazło się na portalu ogłoszeniowym. Mały, rasowy pies szybko znalazł chętnych. Pojechała więc Nika kawał drogi do nowego domu. Miało być dobrze, ale nie było. Nowa właścicielka robiła wszystko, co tylko mogła, aby przekonać psa do siebie, jednak przez kilka miesięcy suczka nie dała się nawet do siebie zbliżyć. Nika, wypuszczana luzem do ogrodu, wracała chyłkiem do domu, a na widok swojej opiekunki kuliła się w sobie i chowała w najdalszym kącie. Nie pomagała najlepsza karma, ani smaczki, nie pomagały najmilsze słowa. Pies nie chciał się w żaden sposób zintegrować. Z czasem, Nika przy jedzeniu zaczęła dziwnie przechylać głowę, ale nie było mowy o zbadaniu przez weterynarza, bo pies nie dał się złapać.
 

Zrozpaczona właścicielka, nie widząc żadnych postępów, mimo wielomiesięcznej pracy, mimo podporządkowania swoich zachowań pod Nikę, zwróciła się do nas o przyjęcie psa. Do domu właścicielki udał się weterynarz, który odłowił spanikowaną suczkę.
 

Dziś Nika jest w klinice. Czekają ją kompleksowe badania, w tym neurologiczne, a także sterylizacja. Jeśli zostaną wykluczone schorzenia, ta mała psina, która panicznie boi człowieka, będzie wymagała pracy z behawiorystą. To duże koszty, ale i jedyna droga, aby Nika bez lęku przeszła przez życie. To młody, 3 letni pies, bardzo skrzywdzony przez człowieka. Dziś mamy szansę mu pomóc i poskładać połamane serce.
 

Prosimy, pomóżcie zapewnić mu diagnostykę i opłacić behawiorystę. Być może, gdy osiągnie spokój i przestanie postrzegać człowieka jak oprawcę, uda jej się znaleźć dobry dom. Jej przyszłość jest w naszych rękach.